Meneer Van Ingen en meneer Van de Sluis

Een vriend voor het leven. Soms vind je die in je jeugd en soms vind je die als je op leeftijd bent. Dat laatste geldt ook voor de heer Van de Sluis en de heer Van Ingen. Zij vonden elkaar bij zorgcentrum Elim. “We zijn een twee-eiige tweeling”, vertelt de heer Van Ingen lachend. “Ze noemen ons ook wel de clowns van de afdeling.”

Alles samen doen

Henk van Ingen woont al ruim vier jaar bij Elim, een locatie van Zorgcentra de Betuwe in Ochten. Gerrit van de Sluis pas sinds anderhalf jaar. “Ik kende niemand toen ik hier kwam wonen”, aldus Van de Sluis. “Pas sinds ik Henk heb leren kennen, voelt het hier als thuis. We doen alles samen.” Volgens meneer Van Ingen moet het wel het lot zijn dat de twee elkaar hebben gevonden. "Ik zie Zorgcentra De Betuwe als het eindstation, dus we maken er wat van.” 

Thuisgebracht door de politie

De vrouw van meneer Van de Sluis is een jaar geleden overleden aan de gevolgen van Alzheimer. Door de ziekte van zijn vrouw had hij nog weinig plezier in het leven. Daar kwam verandering in, nadat hij Van Ingen leerde kennen. “Nu gaan we samen met de scootmobiel op pad, bezoeken we een cafetaria of gaan we samen vissen.” De heer Van Sluis vertelt lachend over de keer dat Henk is thuisgebracht door de politie, omdat de accu van de scootmobiel leeg was. “We maken heel wat mee”, zegt Van de Sluis. "Het liefst zou ik willen dat ik  48 uur in een dag had." “We komen tijd tekort”, vult Van Ingen aan.   

"Je ziet wat, je hoort wat en soms zoeken we het op."

Gezelligheid maak je samen

De twee bewoners hangen niet enkel samen de slingers op; ook de medewerkers van het zorgcentrum helpen graag een handje mee. Zo wordt er geregeld muziek gespeeld of een bonte avond georganiseerd. Ook zijn er met regelmaat nieuwe puzzels en raadsels om op te lossen. “Wij treden op tijdens de bonte avond, samen met de zusters”, zegt meneer Van de Sluis breed glimlachend. Als er iets georganiseerd wordt, is er meestal een hapje en een drankje bij. “Het is altijd gezellig.” 

Met de zorgmedewerkers kunnen de heren ook geregeld een grap uithalen. “Het zijn net onze moeders”, zegt Van Ingen. “Wij worden niet verzorgd door dochters, maar door moeders, al zijn ze nog jong. Ze doen het goed.” 

Hun plek gevonden

De heren hadden niet verwacht op hun leeftijd nog een vriend voor het leven te vinden. “We hebben onze plek samen gevonden. Dat komt ook doordat we er samen op uit trekken met de scootmobiel. Je ziet wat, je hoort wat en soms zoeken we het op”, vertelt meneer Van Ingen. De heer Van de Sluis: “Als je in een hoekje gaat zitten, dan komt er niets van terecht. Maar dat was ik ook niet van plan, hoor.”